بر هر زن عاقل و شایسته، سزاوار است مخارج و مصارف و احتیاجات خود و فرزندانش را براساس سنجش میزان درآمد شوهر تنظیم کند، و در این مورد بلند پروازی ننماید. همانطور که در تاسیس یک ساختمان، نخست با فکر و برنامه به طرح ریزی و نقشه کشی پرداخته می شود و از آن پس به پیاده کردن آن طرح اقدام می کنند و هراندازه که معمار ماهرتر باشد، آن ساختمان کاملتر خواهد بود، امور اقتصادی نیز چنین است. تنظیم برنامه اقتصاد زندگی براساس محاسبه و اندازه گیری درآمد و مخارج، آنقدر مهم است که نیمی از کسب و تحصیل ثروت محسوب می شود.

بی توجهی به این امر، حیات اقتصادی خانواده را مختل کرده، آن را دستخوش نابسامانی کمرشکن قرار خواهد داد.

امام رضا (علیه السلام ) فرمود:

من رضی عن الله تعالی بالقلیل من الرزق رضی الله عنه بالقلیل من العمل. [1]

کسی که به روزی اندک از خداوند خشنود باشد، خداوند از او به عمل کم خشنود خواهد شد.

قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام ): القناعة تجتمع الی صیانة النفس وعز القدر وطرح موونة الاستکثار والتعبد لاهل الدنیا. [2]

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: ثناعت نفس آدمی را از خطا و لغزش نگاه می دارد و موجب می شود که انسان در جمع ثروت نپردازد و خود را در نزد اهل دنیا خاضع و حقیر نکند، (قناعت باعث خویشتنداری و ارجمندی، و آسوده شدن از زحمت فزون خواهی، و بندگی در برابر دنیاپرستان است ).

فقیه و عارف و مفسر قرآن، مرحوم ملامحسن فیض کاشانی رحمه الله علیه می فرماید:

((اگر انسان در مسائل اقتصادی به زیر دست خود و در مسائل اخلاقی به بالاتر از خود نگاه کند. هرگز گرفتار مسائلی که نتواند جوابگوی آن باشد، نخواهد شد)). [3]

گروهی می پندارند که راه حل تمام مشکلات خانوادگی بالاترین سطح معیشت است ولی می بینیم در برخی خانواده ها که به سطح بالای معیشت رسیده اند، نه تنها مشکلات خانوادگی خود را حل نکرده اند، بلکه در کلاف سردرگم بسیاری از مشکلات دیگر غلتیده اند. فراهم بودن امکانات رفاه و آسایش در زندگی نخستین مرحله در راه رسیدن به سطح درست زندگی است. آسایش و رفاه وقتی سودمند است که موجبات آسایش وجدان و سعادت قلبی و معرفت عقلی نیز تامین شود و آدمی تنها در پرتو عمل به قوانین حیاتبخش اسلام به این هدف خواهد رسید.

قال الرضا (علیه السلام ): من اصبح وامسی معافی، فی بدنه، آمنا فی سربه عنده قوت یومه، فکانما حیزت له الدنیا. [4]

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: ((هر کس صبح و شام کند، در حالی که تندرست و دارای امنیت و آرامش خاطر باشد و قوت روزانه خود را داشته باشد، گویا که همه دنیا برای او فراهم است )).

اگر زن حقیقتا قصد سازش با شوهر داشته باشد، همواره در مقام دلجویی از شوهر و به دست آوردن دل او برآمده و هیچوقت کاری نخواهد کرد که دل شریکش از او ملول و آزرده گردد، بلکه مراقب است که توقعات خود را در حد توان او محدود سازد و هرگز شوهر خود را به انجام کارهایی که در حد توان او نیست، مجبور نمی کند. [5]

فرد دارای بینش الهی می داند، آرزهای آدمی بسی نامحدود و گسترده است. او به هر آرزویی دست یابد، در آرزوی دیگر بر رویش باز می شود. به علاوه، نعمتهای مادی دارای عوارض ناگوار و مشکلات گوناگونی است و هیچ نعمت مادی، خالص از ضرر و خطر یافت نمی شود ولی نعمت های معنوی پایدارتر و جاوادنه تر است.

((حضرت زهرا (علیهما السلام ) یک چیزی که مربوط به دنیا بود، از خداوند درخواست کرد و خداوند هم به او داد. اما همین که متوجه شد خداوند در مقابل آن، چیز بزرگتری را در بهشت از او گرفته، عرض کرد:

((بار الها! از درخواستم پشیمانم، این را از من بگیر)). [6]



پی نوشت:
[1] انوار البهیه ، ص 346.
[2] مسند الامام الرضا، جلد 1، ص 272.
[3] محجة البیضاء، جلد 7، ص 326.
[4] جامع السعادات ، جلد 2، ص 48.
[5] البته در صورتى که مرد با وجود توانایى مالى ، به تهیه وسایل لازم براى رفع نیازهاى ضرورى و عرفى همسرش در جهات مختلف خوراک ، پوشاک ، مسکن اقدام نکند، از وظایف پیشوا و متصدى امور مسلمین است که تکلیف آنان را روشن کند و در صورت لزوم به جدایى آنان حکم دهد.
من کانت عنده امراءة فلم یکسها عورتها ولم یطعمها کان حقا على الامام ان یفرق بینهما. (من لا یحضره الفقیه ، کتاب النکاح ، ص 424، حدیث 4).
((هر که زن دارد، ولى خوراک و پوشاکش را تاءمین نمى کند، وظیفه پیشواى مسلمانان است که آنها را از هم جدا کند)).
[6] بحارالانوار، جلد 43، ص 47.


منبع: حوزه نت